De keuze van

Johan Massy

Kunstliefhebber, lid van de Raad van Bestuur van Cera en voorzitter van de Werkgroep Cera Kunstcollectie kiest voor de foto “Dive into Mankind” van Ria Pacquée een Belgische veelzijdige kunstenaar die actief is binnen performance art, fotografie en video.

Johan vertelt:

Ik werd in 2008 lid van de Raad van Bestuur van Cera. Elke bestuurder werd tevens lid van een stuurgroep van een domein waarin Cera investeert. Voor mij was dit de stuurgroep “Kunst en Cultuur”. Vorig jaar, bij de herziening van de maatschappelijke projectwerking werd deze stuurgroep omgevormd naar “Werkgroep Cera Kunstcollectie”, met focus op onze kunstcollectie. Onze visie als werkgroep hebben we toen ook herzien en kan als volgt samengevat worden: “Kunst Beroert, Kunst Beweegt, Kunst Verbindt”. Dit zijn voor mij ook de elementen die ik hanteer als ik naar kunst kijk.

Als ik het Portfolio Cera-kunstcollectie consulteerde, viel de foto “Dive into Mankind” van Ria Pacquée me onmiddellijk op. Ik werd erdoor beroerd. “Eén beeld zegt meer dan duizend woorden” is hier zeker van toepassing.

In eerste instantie valt meteen het contrast op tussen de eentonige en eenkleurige, doffe achtergrond en het verzorgde hoofd van de persoon. Het roept – alleszins bij mij – vele vragen op. Ruimer dan alleen maar het beeld.

Tegenstrijdige vragen.
Is ze in nood? Staat het water haar figuurlijk tot aan de lippen? Is ze een vluchteling die de overtocht net niet gehaald heeft? Leeft ze? Is ze het slachtoffer van een overstroming of andere ramp als gevolg van klimaatverandering? Beelden, gedachten waarmee we de laatste tijd vaak geconfronteerd worden.

Of
Is ze aan het baden? Geniet ze van een heilzame water-therapie? Ze heeft alvast een mooie gave huid. Ze is niet ondervoed en vertoont geen angst of paniek. 

Dit is voor mij kunst. Het beroert mij. Het doet me nadenken en vragen stellen. Vragen die ik graag aan de kunstenaar zou willen stellen om beter inzicht te krijgen in het waarom van deze foto’s. Wat wil ze bereiken bij het publiek?

Nader onderzoek leert me dat dit beeld komt uit haar video over badende mensen op diverse plaatsen. Water is een van haar hoofdthema’s.

Een citaat: 
“Water stroomt door onze dagen. We drinken het, bewegen erin, het staat centraal in rituelen overal ter wereld. Doet het je denken aan een rustig bergmeer om bij te verpozen? Of zie je water als een dreiging die dijken doet breken of tot conflicten kan leiden?” 

Laatst was ik in Hasselt bij Z33 voor de nieuwe herfsttentoonstelling waar een tiental kunstwerken uit de Cera-collectie te bewonderen zijn met o.a. vier foto’s van Ria Pacquée. Een aanrader!

Wil je meer weten over Ria Pacquée, doe zoals ik, luister naar de Podcast van Lise Bonduelle op de koffie in Ria’s atelier en laat je verrassen door Ria’s “smakelijke” lach!


Jos Verbruggen

beeldend kunstenaar (video- grafisch werk- installaties), medewerker KBC-bank en bestuurslid KBC ART collectief  kiest voor het werk ‘Sub-/Onder’ van Hans Op De Beeck.
 
Jos vertelt: 

Grasduinend door de Cera-collectie viel mijn oog op een kleine foto geplukt uit deze monumentale video-installatie. 
Ik denk vaak: 'toeval bestaat niet'. Elke werkdag word ik geconfronteerd met het beeld van deze video en elke dag weer heb ik dezelfde gedachte. 

De stilstaande roltrap, geeft aan dat ik (06:20 in de ochtend Antwerpen Centraal-Kiewit ) de enige reiziger ben op dat ogenblik.
Pas wanneer de trap begint te ‘rollen’ is er teken van een andere menselijke aanwezigheid. De ‘still’ zonder enige aanduiding van beweging bekeek ik eerst als een grafisch werk waar enkel het licht/ donker gegeven enige richting of diepte aangaf. 
De schaal van dat beeld is dan nog op mensenmaat, pas wanneer je de video-installatie (5 op 7 meter) bekijkt, word je als het ware een onderdeel van de machine. 
Door de kanteling en positionering van de projectie is er geen weg terug. Je wordt gedwongen af te dalen via een eindeloze trip, naar een onbekende/onderliggende/ onderaardse bestemming. 
Deze afdaling, al dan niet irreëel, doet je nadenken over onze plaats als mens in het nu, in confrontatie met de suggestie van het oneindige parcours van deze roltrap.

 

Mariette Van Eyken

Kunstliefhebber en Cera-medewerker Mariette Van Eyken kiest voor video-installatie ‘Kindergarten Antonio Sant'Elia, 1932’ van David Claerbout 

Mariette vertelt: 

De video-installatie ‘Kindergarten Antonio Sant'Elia, 1932’ van David Claerbout heeft voor mij een bijzondere aantrekkingskracht door de manier hoe er met de tijd wordt omgegaan. 
Het vastleggen van het verleden met het heden, het nu. Het is ook een kunstwerk uit de beginjaren van de Cera kunstcollectie (1998) en vormt een apart medium onder de klassieke kunstvormen.

In het oeuvre van David Claerbout (°1969, Kortrijk) worden foto’s in beweging gezet en komen videofilms tot stilstand. Grenzen tussen fotografie en videofilm vervagen. Tijd is het centrale thema. Zijn video-installatie ‘Kindergarten Antonio Sant'Elia, 1932’, werd gerealiseerd in 1998 en is gebaseerd op een foto uit 1932 die genomen werd bij de opening van de nieuwe kleuterschool Antonio Sant'Elia in Como Italië. Hierbij zien we kinderen in wit uniform in de tuin van de school op een binnenkoer tussen jonge boompjes spelen. Het licht is koud en het lijkt alsof de zon laag staat waardoor lange schaduwen ontstaan. Deze video installatie maakt je attent op de manier waarop je je omgeving waarneemt en hoe de tijd verglijdt.
Claerbout maakte een video still (filmfoto) uit dit beeld en manipuleerde de kale boompjes digitaal zodat er een minimale beweging in de bladeren kwam en ons in de richting van het nu brengt. Dit zorgt voor een vorm van desolatie en neerslachtigheid. De tijd wordt een soort bewogen stilstand. Verleden krijgt een heden. Heel bijzonder.

David Claerbout

Cera

In 2021 kocht Cera acht nieuwe kunstwerken aan voor de collectie.

Helemaal in lijn met onze missie kozen we kunst van opkomend talent. Daarnaast selecteerden we enkele extra werken bij van kunstenaars die reeds in onze collectie zitten.

Van Vincent Geyskens werd er een unieke editie verworven, die speciaal ter gelegenheid van zijn solotentoonstelling bij M Leuven maakte. Van de Luikse kunstenaar Marie Zolamian werd er gekozen voor een ensemble van drie schilderijtjes. Van kunstenaar Anne Daems werden er vier recente tekeningen verworven. Met de aankopen van Vincent en Anne bouwt Cera verder aan de ensembles van deze kunstenaars in de collectie. Marie’s werk is nieuw in de collectie.

Houd de tentoonstellingskalender van M en Cera in de gaten, en kom de aanwinsten in de toekomst live ontdekken.  

Maria Zolamian

Danny Van De Velde

Danny is Cera-vennoot en deelnemer aan De Tien. De Tien is het resultaat van een tweejaarlijks traject rond publieksparticipatie, waarbij M Leuven met steun van Cera, de kans aan het publiek geeft om zelf een collectiepresentatie te maken bij M. Ze krijgen daarbij keuze uit de Cera-kunstcollectie en de collectie van M. De presentatie die nu te zien is, is het resultaat van een digitaal experiment. Danny’s keuze gaat uit naar Jef Lambeaux. 

Danny vertelt: 
“Ik stelde me kandidaat om bij te leren over kunst. Ik bezocht al wel veel musea en M Leuven vond ik altijd al een van de sympathiekste. Ze doorbreken het klassieke patroon van tentoonstellen. Ze leren je kijken naar het kunstwerk en laten het kunstwerk zelf spreken. Ze brengen dialoog op gang tussen de werken. 
En dat is ook precies wat er bij De Tien gebeurde. We kregen een dertigtal kunstwerken te zien zonder te weten van wie ze waren. Met de groep kozen we hieruit tien werken. Verschillende mensen verdedigden andere werken. Dus toen moesten we goed overleggen. 

Danny Van De Velde

 

Eyeopener
Door die oefening kijk je veel intenser naar een kunstwerk dan tijdens een gemiddeld museumbezoek. We leerden op andere dingen te letten: de vormkenmerken, hoe de kunstenaar tot het werk gekomen is ... Als je daarbij stilstaat, verdwijnt het vooroordeel dat het kleinste kind moderne kunst kan maken als sneeuw voor de zon. 
Designkunst was echt een eyeopener voor me. Bijvoorbeeld de conservenblikken van Marie Thumas. Wanneer worden gewone gebruiksvoorwerpen kunst? Ik vond het een aangename verrassing hoe de mooie presentatie, het spelen met vorm en volume echt de kunst maakt. Dat draag ik dus mee. 

Favoriet
Maar mijn favoriete kunstwerk uit de presentatie is ‘Het Dolle Lied’ van Jef Lambeaux. Het is een beeldhouwwerk, dus je kunt errond lopen. De levendigheid, het enthousiaste ervan sprak me aan. Het deed ons deelnemers uitkijken naar terug vieren na de pandemie. 
Ik vond het heel boeiend om deel te nemen. Ik heb echt naar kunst leren kijken met de groep. We leerden ervaren wat het met ons doet. Zo zie je dat verschillende mensen op een andere manier geraakt worden door kunst. Iemands keuze van kunstwerk zegt ook iets over die persoon. 
Eerlijk gezegd was het ook een serieuze inspanning om deel te nemen. Maar iedereen heeft volgehouden tot het einde en we zijn allemaal gegroeid. 
Vroeger wou ik in een museum alles zien. Nu blijf ik langer stilstaan bij een kunstwerk om me af te vragen waarom een kunstenaar iets heeft gemaakt en wat het met me doet, ik let meer op kleur en vorm. Het vertrekpunt is niet meer het naamplaatje, maar wat het werk met me doet”. 

  • Eveline De Wilde

Floris Jespers maakte vooral veel etsen tijdens de eerste decennia van zijn kunstactiviteit. Vaak in samenwerking met uitgevers, schrijvers en dichters in het interbellum. De etsen zijn enorm gevarieerd in thema en stijl. Vaak ogen ze levendig. Jespers tekende en schilderde naar zijn directe omgeving. Nu en dan hebben ze ook een melancholische toets. “Ik hou van die variatie”, vertelt Eveline. “

De kunstwerken van Jespers behoren tot de kleine groep avant-gardistische kunst in de Cera-collectie, waarvan het overgrote deel aan kunstwerken stamt uit het heden of de laatste 40 jaar Belgische kunstgeschiedenis.“

Floris Jespers maakte vooral veel etsen tijdens de eerste decennia van zijn kunstactiviteit. Vaak in samenwerking met uitgevers, schrijvers en dichters in het interbellum. De etsen zijn enorm gevarieerd in thema en stijl. Vaak ogen ze levendig. Jespers tekende en schilderde naar zijn directe omgeving. Nu en dan hebben ze ook een melancholische toets. “Ik hou van die variatie”, vertelt Eveline. “
De kunstwerken van Jespers behoren tot de kleine groep avant-gardistische kunst in de Cera-collectie, waarvan het overgrote deel aan kunstwerken stamt uit het heden of de laatste 40 jaar Belgische kunstgeschiedenis.“

Lees meer over het werk van Floris Jespers.